اساس و پایه اصلی دست بافته ها چله ها هستند. (خانه فرش تیروژ) به گونه ای که با خارج کردن چله از ساختمان بافته، دست بافته متلاشی می شود و از بین می رود.در حالی که با خارج کردن دیگر عوامل،مانند پود و گره آسب وارد شده کمتر است.
شیوه بافت لول:
این شیوه بافت بیشتر در مناطق شهری مانند تبریز، اصفهان، قم، نایین، مشهد و… رایج است. در این شیوه تار های چله بر روی دار به گونه ای قرار گرفته اند که در محل گره زدن کاملاً به هم چسبیده اند و به کمک چوب هاف (در مناطق آذری) و چوب هاف و کوجی (در مناطق فارسی باف) به صورت زیر و رو قرار می گیرند. (خانه فرش تیروژ)
در این شیوه معمولاً از دو پود استفاده می شود که پود زیر که از زیر ضربدر (یا وقتی هاف بالاست) عبور می کند، کم تاب و ضخیم است و پود رو که از بالای ضربدر (یا وقتی هاف پایین است) عبور می کند، نازک و پرتاب است. (خانه فرش تیروژ)
شیه بافت نیم لول:
این شیوه بافت بیشتر در مناطق روستایی رایج است. از میزان فرش های تولید شده با شیوه های نیم لول به شدت کاسته شده است. در این شیوه تار های چله در هنگام چله کشی به گونه ای قرار می گیرند که فاصله ی بین تارهای چله در محل گره زدن به اندازه ی نصف قطر چله ی مورد مصرف باشد.در این شیوه پودی با قطر تقریبی چله ی مورد مصرف در هر رج ابتدا از زیر ضربدر و سپس از روی ضربدر کوبیده می شود.
زاویه بین چله ها در این نوع بافت بین ۱۲۰-۷۰ در جه است.نمای پشت هر گره در این فرش به صورت یک قوس و یک نم قوس است.